Skonto jest procentowym zmniejszeniem sumy należności, które udziela dostawca towaru w sytuacji gdy odbiorca reguluję zapłatę należności gotówką przed umówionym terminem, rezygnując tym samym z zaoferowanego przez dostawcę kredytu handlowego.
Konstrukcja ta wydaje się być prosta, ale na gruncie podatku VAT często przysparza problemów. Jak więc należy prawidłowo udokumentować taką transakcję?
Na początek musimy zająć się podstawą opodatkowania. Stanowi ją wszystko to, co jest zapłatą, którą dokonujący dostawy towarów bądź usług otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży. Jednak zgodnie z art. 29a ust 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Na tym etapie przedsiębiorca zasadniczo nie powinien mieć żadnych wątpliwości. Kwota udzielonego skonta nie stanowi podstawy opodatkowania.
Ustawa VAT nie wskazuje jednak który moment należy uznać za udzielenie skonta. Czy będzie to moment sprzedaży w którym nabywca został poinformowany o warunkach udzielania skonta, czy też dzień w którym te warunki ostały spełnione. Jednak logicznym wydaje się, że jeśli w momencie wystawiania faktury warunki do udzielenia skonta nie są spełnione, to sprzedawca nie może mieć pewności, że w ogóle zostaną one spełnione i podstawa opodatkowania będzie obniżona.
Jak zatem prawidłowo udokumentować transakcję?
Faktura powinna zawierać elementy które wymagane są przez przepisy o VAT. W art. 106e ust 1 pkt 10 ustawodawca wskazał, że faktura powinna zawierać informację o kwocie wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto. Wyjątek dotyczy dostawy towaru lub świadczenia usług opodatkowanej na terytorium innego kraju Unii, a podatek rozlicza nabywca (art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT).
Na fakturze powinna znaleźć się informacja o kwocie skonta, jednak jest to zasadniczo informacja dla nabywcy. Informacja ta nie gwarantuje, że taki rabat został udzielony. Dopiero spełnienie warunku spowoduje, że skonto stanie się rzeczywiste.
Organy podatkowe uznają, że podatnik nie powinien zakładać, że nabywca spełni warunki niezbędne do udzielenia skonta. Skoro zatem wcześniejsza zapłata ma wpływ na faktyczne udzielenie skonta, to też dopiero ona spowoduje obniżenie podstawy opodatkowania. W konsekwencji tego należy wystawić fakturę korygującą. Takie podejście podkreślił w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/4512-600/16-2/AS) w której możemy przeczytać „”Natomiast po otrzymaniu zapłaty w umówionym, krótszym niż standardowy terminie płatności, przez co ziszczą się warunki uprawniające do rabatu, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą, zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta […]”. Analogiczne wnioski płyną z wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 05 listopada 2015 (I SA/Wr 1506/15).
Reasumując, faktura pierwotna wystawiona przed spełnieniem przez nabywcę przesłanek do skonta powinna dokumentować całą wartość sprzedaży oraz zawierać informację o warunkach udzielenia skonta. Otrzymanie wcześniejszej zapłaty powodujące otrzymanie rabatu powoduje konieczność wystawienia faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania.
Autor: Grzegorz Kusyk
Ekspert ds. rachunkowości podatkowej
e-mail: g.kusyk[at]exorgroup.pl
tel: 508 750 614