Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług, stawki podatku VAT w wysokości 23%, 8%, 7% oraz 4% obowiązują do 31 grudnia 2018 roku. Ale co dalej?
Od 2011 roku ustawa o podatku od towarów i usług zawiera regulacje na mocy których niektóre stawki podatkowe zostały podwyższone. Stawka 22% została podwyższona do 23%, stawka 7% podwyższona została do wysokości 8%, stawka zryczałtowanego zwrotu podatku została podwyższona z 6,5% do 7% natomiast stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4% a nie jak wcześniej 3%.
Pod koniec 2010 roku wszyscy przygotowywali się do nadchodzącej zmiany i zastanawiali jak długo to „czasowe” podwyższenie będzie obowiązywało. Jak się okazało dość długo, mimo że kolejni politycy wytykali sobie nawzajem to „regularne podnoszenie podatku”. Faktycznie można dojść do wniosku, że skoro ustawa precyzowała datę obowiązywania nowych stawek, a data powrotu do starych stawek była przesuwana, to de facto podatek był podwyższany. Nie o grę słów tu jednak chodzi a o realne obciążenia podatkowe konsumentów.
31 grudnia 2018 roku jest ostatnim dniem obowiązywania podwyższonych stawek, zgodnie z zapisami ustawy VAT w obecnym brzemieniu. Zgodne z rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług który 7 listopada trafił do sejmu (druk nr 2995), od 1 stycznia 2019 roku nadal obowiązywać będą stawki do jakich przyzwyczailiśmy się od 2011 roku. Zmieni się natomiast zasada określania końca okresu w jakim będą one obowiązywały. Zgodnie z projektowanym Art. 146aa. Ust 1. „W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%”. Koniec obowiązywania podwyższonych stawek podatku VAT będzie ogłoszona przez właściwego ministra do spraw finansów publicznych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Być może dla większego zobrazowania o jakie wskaźniki dokładniej chodzi, warto tu przytoczyć treść przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
Art. 38a. Minister Finansów ogłasza, w terminie do dnia 31 maja roku następnego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”:
- kwotę ustaloną w wyniku przeliczenia kwoty państwowego długu publicznego, ogłoszonej zgodnie z art. 38, na walutę polską z zastosowaniem dla zobowiązań wyrażonych w walutach obcych średniej arytmetycznej średnich kursów każdej z walut obcych ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski i obowiązujących w dni robocze roku budżetowego, za który ogłaszana jest relacja, o której mowa w art. 38 pkt 1 lit. a,
- kwotę wolnych środków służących finansowaniu potrzeb pożyczkowych budżetu państwa w kolejnym roku budżetowym,
- kwotę obliczoną jako różnica kwoty, o której mowa w pkt 1, oraz kwoty, o której mowa w pkt 2,
- relację kwoty, o której mowa w pkt 3, do produktu krajowego brutto
– według stanu na koniec roku budżetowego.
Art. 112aa ust. 5 Minister Finansów oblicza sumę corocznych różnic między wartością relacji wyniku nominalnego do produktu krajowego brutto oraz poziomem średniookresowego celu budżetowego określonego w Programie Konwergencji opracowanym zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 1, aktualizując sumę różnic z uwzględnieniem rewizji danych ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Coroczna różnica jest zaokrąglana z dokładnością do setnych części procentu.
Autor: Grzegorz Kusyk
Ekspert ds. rachunkowości podatkowej
e-mail: g.kusyk[at]exorgroup.pl
tel: 508 750 614